De wederopstanding

De BMW M535i is uit de as herrezen. Hij zal nooit helemaal meer de oude worden, ooit was het een gaaf exemplaar dat sinds de jaren 80 vier in het leven stond. Thans is hij gedeukt, gebutst en verwrongen, maar met een nieuwe carterpan en een geheel vernieuwde achterwielophanging is hij klaar voor her restant van de reis vaan Kaapstad. We hebben zelfs - dankzij Mitsubishi - een nieuwe carterbescherming.

Om 11:21 vertrokken we vanaf de BMW dealer nadat we uitgebreidt afscheid hadden genomen; van onze monteurs, van de bewaker, van de general manager en van de beeldschone receptioniste. We voelden ons, na twee-en-een-halve dag, helemaal thuis en een volwaardig onderdeel van de BMW familie. Toch waren we super blij dat we weer konden rijden, eindelijk weer rally rijden. En met een achterstand van anderhalve dag was alles nog mogelijk. Gelukkig was de etappe van gisteren een korte en viel er ook nog wat af te snijden, dus hopelijk konden we ons weer snel bij de rallykaravaan aansluiten.

Even kreeg ik de schik van mij leven. In Afrika is men gek op speed-bumps (speed-jumps?), op zich niks mis mee, maar je ziet ze niet. Geen bordje, geen gele verf, gewoon een fikse bobbel in het asfalt. Net na de grens, in Tanzania, op een gloednieuw stuk asfalt lag daar een speed-bump zo hoog als de Kilimanjaro en we zagen hem te laat. We werden volledig gelanceerd en de uit de as herrezen BMW kwam met vier wielen los van de grond, om daarna een prachtige landing te maken. Niet goed voor je hart als je net twee-en-een-halve dag aan de auto hebt liggen sleutelen. Renger bleef cool en deelde doodleuk mee dat de auto daar wel tegen kon.

Tanzania is een prachtig land, het lijkt de beschaafde uitvoering van Kenia. De auto's zijn heel, er zijn zebra-paden en verkeersborden en de mensen lijken nog kleuriger gekleed (of hebben een beter wasmiddel). Ook het landschap is prachtig, allen de Kilimanjaro zelf had zich after de worlken verstopt. De wegen die wij bereden waren zeer goed, maar wij hebben dan ook gekozen om de uitsluitend-over-asfalt route te volgen. Een goede keuze, want terwijl we op weg waren kregen we van de organisatie te horen dat de oorspronkelijke route wegens regen en modder voor tweewiel aangedreven auto's niet te rijden was.

Uiteindelijk werd het toch een lange zit, maar we zijn in Morogoro aangekomen. De halve rallykaravaan zit hier, de andere helft zien we morgen. Met andere woorden, we zijn weer bij (en blij)!