De tweede steen

De tweede steen kwam niet door de lucht, maar lag gewoon op de grond en was niet meer te ontwijken. De oude weg tussen Bahir Dar en Addis Ababa is van slechte kwaliteit en vol stenen, koeien, mensen en ezels, die allen ontweken dienen te worden. En soms lukt dat niet.

In eerste instantie leek er niets aan de hand, maar bij de tijdcontrole aangekomen ontstond er al snel een plas olie onder de auto; de carter was lek. Dankzij een Engels sprekende Ethiopiër en wat geleende olie wisten we in een klein dorpje een 'monteur' te vinden en begon het grote avontuur om de auto gerepareerd te krijgen. Driftig doken de monteurs onder grote publieke belangstelling van de plaatselijke bevolking onder de auto. Om de tijd te doden wandelde ik wat rond in het dorp, achtervolgd door vele kinderen en aangestaard door de Ethiopiërs die van heinde en ver de markt kwamen bezoeken; zo'n grote witte vent hadden ze nog niet vaak gezien. Ik werd zelfs uitgelachen.

Na enkele uren sleutelen kwam het beschadigde onderdeel onder de auto vandaan. De schade bleek groter dan verwacht; een gat en een lange scheur. Volgens de Ethiopiërs is alles altijd te maken, maar toen het lassen van aluminium niet lukte moesten ook zij erkennen dat niet altijd alles mogelijk is. Tijd voor plan B en C.

Een nieuw carterdeksel laten invliegen en onze auto in de buurt van het vliegveld krijgen was geen reële optie, niemand was bereid onze auto over deze slechte weg te transporteren (en niemand heeft daarvoor de middelen). Realistischer leek het om met de carterdeksel terug te gaan naar Bahir Dar, in de hoop het daar gelast te krijgen. Een vriendelijke Ethiopiër bood zijn diensten aan; hij had een auto (bleek gewoon de bus te zijn), maar regelde toen een 'snellere' auto (bleek gewoon een vrachtautootje te zijn). Vier-en-een-half uur en een lekke band later was ik terug in Bahir Dar, waar - wonder boven wonder - binnen no time de boel professioneel gelast werd. Ondertussen had Renger in het onmetelijke kleine dorp Mota een hotelletje gevonden en dronk een biertje.

Het lukte me niet meer om in het donker transport terug te regelen. Wel heb ik met mijn 'mannetje' afgesproken om morgenochtend vroeg de bus te nemen, weer vier-en-een-half uur hobbelen en stof happen. Hopelijk krijgen de monteurs de boel dan weer snel in elkaar, waarna wij een poging kunnen gaan doen om de twee dagen achterstand op de rest weg te werken.

Inmiddels heb ook ik (120 km verwijderd van Renger) een hotelletje geboekt en zit ik dit te typen een in internet-café (zonder internet op dit moment in een ander internet-café). Straks een biertje en dan weer vroeg naar bed voor weer een lange dag. Wordt vervolgd!