De prachtige rit

De afgelopen dagen was een prachtige rit door Tanzania en Zambia. De natuur is schitterend, mooi groen, bergen op de achtergrond en overal de altijd kleurrijke mensen. Zambia is niet zo dichtbevolkt als Tanzania, maar al het leven speelt zich af langs de weg, overal zie je mensen. Meestal enthousiast. 'Wildlife' lijkt te ontbreken in Zambia. In Tanzania zagen we volop apen en ezels (wilde, niet voor een karretje zoals in Ethiopië), anderen hebben zelfs giraffes en olifanten gezien, maar in Zambia zagen we, behalve de homo sapiëns, niets; zelfs geen dode dieren.

Wel volop aanwezig in Zambia waren de gestrandde vrachtwagens, sommige fataal, andere in reparatie. Blijkbaar mist men regelmatig een bocht of valt men in de berm. Het aantal vrachtwagens met pech overtrof - met ruime mate - het aantal rijdende trucks. De auto's in fatale staat zijn meestal vakkundig geplunderd, de overige worden ter plekke gerepareerd. Gewoon met het handje.

De grens was complete chaos, zo erg hadden we nog niet meegemaakt. Alleen bij de grens komen was al een uitdaging; de lange rijen vrachtauto's blokkeerden de toegang, de auto's moesten via de zandpaden proberen de grensgebouwen te bereiken. Vervolgens met behulp van de ellebogen een stempel bemachtigen en de boel herhalen aan de Zambiaanse kant van de grens. Waarom men geen enkele behoefte heeft dit enigszinds te organiseren is mij een raadsel. Uiteindelijk hebben we alle benodigde stempels verkregen, maar niemand controleert of je daadwerkelijk de stempels hebt. Je kan net zo goed gewoon doorrijden (als er geen vrachtauto's in de weg stonden).

Sinds lange tijd weer gewoon op tijd gestart en op tijd gefinished, ik was het bijna niet meer gewend. Vandaag ook weer een World Cup sectie gedaan, maar ik merkte dat de vrees er nog in zit, echt hard gingen we niet. Niet dat dat van belang is, want door allerlei extra straffen (wegens transport met truck en wegens driemaal niet op tijd starten) staan we nu ergens in de onderste regionen van het klassement. Van onze trotse derde plek is niets meer over. Geeft niks, ik ben allang blij dat Kaapstad halen nog steeds een optie is, een optie die ik in Nairobi niet altijd meer zag zitten.

Om de één of andere reden ben ik verkouden geworden, terwijl het hier zomer is en lekker weer (niet te warm, lekker bewolkt en enorme donderbuien vanacht). Mijn neus zit vol snot en ik voel me al drie dagen niet geweldig, Ik hoop dat het snel overgaat, gelukkig smaakt het (gratis) bier nog steeds!