woensdag 1 februari 2012

De thuiskomst

Vliegen is en blijft een ramp. Je zit met een paar honderd man voor een paar uur opgesloten in een aluminium buis. Toch is het sneller - en minder vermoeiend - dan terug rijden, dus het moest gebeuren. Mijn lichaam is te groot om onderuit gezakt een filmpje te bekijken, maar het is net als bij de tandarts: zitten en kalm blijven. Beetje gekletst, toch maar een filmpje gekeken en een spelletje gedaan.

Op Schiphol aangekomen stond de gehele familie te wachten, dat was leuk en een warm welkom. Storm greep me vast en liet me niet meer los, Mara overhandigde me een schilderij en vroeg al snel naar de kadootjes. Thuis herkende ook de hond me, dus alles was weer als vanouds. Thuis is gewoon thuis en dat went snel.

Grote dank voor al jullie reakties op deze blog. Reakties van de trouwe fans, van verloren gewaande neven en van volledig onbekenden die tips en ervaringen uitwisselden van door hun gemaakte reizen. Met plezier heb ik de blog bijgehouden en met extra veel plezier lazen we regelmatig de reakties; dat hielp in zware tijden. Ook de briefjes die de familie in mijn sokken hadden gestopt waren leuk om te lezen en hielpen me over moeilijke momenten.

Nu wordt het tijd voor de verhalen, de foto's en de videos. Ik zal ze proberen te delen op deze blog, blijf dus nog even kijken, maar nu ga ik eerst een nachtje slaap inhalen, lekker in mijn eigen bed, met m'n eigen vriendin! Eens kijken of ik vanaf morgen weer langzaam het 'normale' leven kan oppakken.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten